24 mei 2009

Pinksteren – de wondere werking van de Geest

Marcel Braekers -- met getuigenissen van Liesbeth, Ides, Brigitte en Johan
en zegening van een vormeling

Openingszang 715: "Alles wacht op U vol hoop"

Begroeting

“Ik wist niet dat ik die kracht in mij had”. Het zijn woorden die mij bijbleven van een zuster, die de Simba-vervolging had meegemaakt en bij al dat geweld koelbloedig soldaten op hun grenzen wees. “Ik wist niet dat ik die kracht in mij had” zei een man tijdens een moeilijke revalidatie na een zwaar ongeval. “Ik weet niet waarvan ik de kracht ontvang om in deze situatie overeind te blijven” zei een hulpverlener in een instelling voor mensen met een zware mentale handicap.
Mensen zijn verbaasd over de geestkracht, die in hen leeft. Of ze zien vol bewondering hoe iemand boven zichzelf uit liefde brengt, vrede sticht, ontmoedigde mensen een sprankeltje hoop geeft. Dat alles nemen wij vandaag op dit feest van Pinksteren op.

Maar we weten ook dat die kracht dikwijls een tijd van sluimeren nodig heeft zoals bij de eerste leerlingen. Op Paasdag kwam de Geestkracht van Jezus over hen, zo getuigt het evangelie van Johannes. Maar het zou nog een hele tijd duren (50 dagen als een heilig getal) eer ze naar buiten durfden komen. Een periode van bezinning was nodig waarin ze samen in stilte en gebed het leven deelden tot er plots dat ogenblik kwam dat ze naar buiten gingen, voorbij de barrières van taal en stand getuigenis aflegden van de onverwoestbare liefde waarmee God deze aarde wil vernieuwen.

Laten ook wij in stilte en gebed samenzijn, wachtend hopen dat diezelfde Geest ons aanstoot en in kracht getuigend doet opstaan.

Gebed

Dit is de dag, Heer God,
Dat Gij uw levensadem aan deze wereld geeft,
Dat Gij een vuur van liefde in mensen ontsteekt.
Op deze dag worden wij bijeengeroepen
Om uw kerk te zijn:
Mannen en vrouwen, jong en oud, zwakken en sterken,
Allen verschillend,
Maar onmisbaar voor elkaar,
Want allen delen wij in dat ene lichaam,
Bezield door uw kracht.
Kom daarom over ons, heiligende Geest
Verwarm wat koud is,
Inspireer onze zoektocht naar gerechtigheid,
Behoed de groeikracht in mensen.
Gij, Geest ons eens en altijd opnieuw gegeven. Amen

Pinksterverhaal

Refrein 001: "Wie anders zou de wereld dragen"

Getuigenissen: “Wat is voor mij geloven?” – telkens afgewisseld met lied 001.

Getuigenis van Liesbeth Daenen

Ik geloof dat het licht alles verwarmt en laat groeien, ik geloof dat het water alles zuivert en zacht maakt, ik geloof dat de lucht, alles omarmt en omhelst, ik geloof dat de aarde alles draagt en transformeert.
Ik geloof dit niet zomaar, ik voel dat, ik beleef dat, ik ervaar dat. Ik straal door de kracht van het licht. Ik word gezuiverd door de reinheid van het water. Als ik inadem krijg ik zuurstof, als ik uitadem deel ik levenskracht. De aarde ondersteunt me, zelfs als ik ziek ben of dood mag ik op of in haar rusten, ze geeft me mijn plaats in het geheel, hier liggen mijn wortels, ze neemt alle problemen van me aan.
Door deze ervaringen ervaar ik een glimp van de onmetelijkheid van het licht, van de immense kracht van het water, van de enorme werking van de chi of levensgeest, van de grootheid van het zijn. Er zijn geen woorden voor.
Geloven is dit mysterie koesteren, is beseffen dat het mysterie je geeft wat je nodig hebt om verder te groeien in heelheid en geluk en niet alleen aan jou maar aan allen zonder onderscheid, maar de één beleeft het meer bewust en geniet er zo ook meer van dan de ander.
Ik zou iedereen ervan mee willen laten genieten het is zo vervullend en prachtig

Lied 001: “Wie anders zou de hemel dragen?”

Getuigenis van Ides Nicaise

Geloven, dat is weten met je hart
tegen de twijfel van de arme rede in
het licht zien – als met een zesde zintuig
een bron van zekerheid en kracht

Het is dat heel apart gevoel vanbinnen
het zijn die kriebels in je lijf
te weten dat God zelf ooit koos voor jou
en bij die keuze blijft
Hij leert jou dag aan dag beminnen
en zegt: ik blijf je trouw

Dan duik je als een adelaarskuiken
vanop de hoogste klip de ruimte in
de wereld aan je voeten
Maar als je twijfelend naar beneden tolt
verschijnt hij plots vanuit het niets
en vangt je in zijn sterke wieken

Geloven doe je samen, rond een tafel
niet in je achterkamer
niet even tussendoor
niet los en beter dan een ander
wij delen lief en leed
zingen het samen uit
willen de wereld samen dragen

Ach ja, Je bent je leven lang catechist
Lees en herlees de heilige verhalen
van Abraham tot Mohammed
dan komen langzaamaan
de vele kleuren van het mysterie
uit de mist te voorschijn
maar hoed je voor de catechismus
ze hebben ons zoveel wijsgemaakt
dogma’s dienen vaak slechts
voor de kettersjacht.

Getuigenis van Brigitte Puissant

Getuigenis van Johan Fevery: "Wat betekent geloven voor mij?"

Zoals zovelen ben ik opgegroeid in een gezin waar de christelijke spiritualiteit voorop stond, en in de studentenparochie heb ik zeer positieve levens-ervaringen gehad in de vele gesprekken met Seppe Yperman, Herman Servotte en zovele anderen. Ik probeer dan ook in de voetsporen te treden van die zeer bijzondere man, Jezus van Nazareth, de zichtbare uiting en duiding van Gods liefde voor de mensen. In tegenstelling tot de toen geldende gewoontes stelde Hij het welzijn van iedere evenmens, hoe die ook is, voorop en dit zelfs boven de strikte joodse wetten.. Kinderen, vrouwen en zelfs vreemdelingen werden ook belangrijk. Dit is de kern van de boodschap die Hij bracht.

Deze boodschap van liefde voor iedere mens, die we ontmoeten, probeer ik ook door te geven aan mijn kinderen en kleinkinderen, wat niet altijd eenvoudig is in deze tijd. Zo zei onze zoon toen hij 19 jaar was o.a. na het lezen van Dawkins “hoe kan je in deze tijd nog geloven, moeder?” Mijn vrouw vroeg hem toen: “geloof je nog in mij? Geloof je dat ik je nooit opzettelijk kwaad zou berokkenen? Na even nadenken zei hij “ja in jou kan ik wel geloven”. “Misschien is geloven wel vertrouwen hebben in iemand” antwoordde zij, “Vertrouwen hebben in een kracht die wij God noemen en die we ontmoeten in mensen”.

Jongeren vragen ons ook waarom wij nog naar zondagsvieringen gaan?
Wij gaan omdat wij ons daar telkens opnieuw laten inspireren en aanmoedigen om evangelisch te leven; geloven is niet vrijblijvend. Het gaat om een houding, waarbij het welzijn van de evenmens moet nagestreefd worden, en dit in een wereld die, als je de mediakanalen openzet, ons overspoelt met geweld, ego-centrisme en liefdeloosheid..

Soms vergeet ons kerkinstituut dat Jezus als een eenvoudige, wijze, eerlijke, mens-nabije leraar rond trok, die het welzijn en de waardigheid van zijn evenmens stelde boven de strikte wetten. Zelf lees ik daarom nogal wat over de eerste kerkgemeenschappen en over de joodse wereld in de eeuwen vóór Christus, om mijn geloofstraditie beter te begrijpen. Ik lees ook de kritische christelijke denkers van onze tijd, die geloven in een zoekende kerk en die proberen de traditionele leer van de kerk te hertalen vanuit de wereld waarin we nu leven. Maar toch besef ik, dat het slechts in het ontmoeten is van mensen, die zich inzetten voor anderen , dat we iets van God kunnen ervaren.

Lied 001: “Wie anders zou de hemel dragen?”

Zegening van Peter Malfliet, die zijn doopbelofte heeft hernieuwd
(handoplegging door ouders, Jacques Perquy, parter Marcel).

We hoorden juist hoe verschillende leden van de gemeenschap verwoordden wat voor hen geloven betekent. Je kan daarbij niet anders dan getroffen zijn door de grote verschillen en de persoonlijke beleving. Tegelijk zijn deze verhalen geënt op het grote verhaal van Pinksteren dat ons 20 eeuwen vergezelt. In die gemeenschap van éénheid en verscheidenheid, van delen en luisteren worden wij allemaal opgenomen.
Peter Malfliet heeft enkele weken geleden zijn doopbelofte uitgesproken en bevestigde hij wat ooit zijn ouders over en voor hem hebben gezegd. In deze viering vragen wij dat Gods Geest heel bijzonder over hem mag komen, hem kracht mag geven op zijn allerpersoonlijkste weg naar volwassenheid en naar geluk. En laten wij ook bidden voor elkaar dat diezelfde Geest, dat democra-tische cement van onze kerk, ons mag aansteken en oprichten.
Wij zullen Peter de handen opleggen in de lijn van de oudste kerk waar hand oplegging en tafelgemeenschap de belangrijkste symbolische gebaren waren. Bidden wij samen het gebed terwijl de ouders, de verantwoordelijke van de werkgroep liturgie en ikzelf hem de handen opleggen.

Gebed uitgesproken door de gemeenschap

Al het gezaaide zal niet verwaaien,
En niet verloren gaat wat
Geboren is uit de liefde,
Die God heeft bedacht.

Kom dan, Geest van God,
Kom over hem die zijn leven wil richten naar U
Kom over allen, die vertrouwend zoeken naar uw aangezicht,
Gij, God, Gij richtinggevende Christus, Gij heiligende Geest. Amen

Lied 390: "Kom Schepper, Geest, daal tot ons neer"

Groot dankgebed uit: Bij gelegenheid I (p. 294-95)
+ refrein 140: "Veni Sancte Spiritus"

Slot van dankgebed: Lied 181: "Dan zal er vreugde zijn op aarde"

Na de communie: lied 581: "Zoals Ik zelf gezonden ben"
Jongeren verwoorden hun project hier in huis.

Voorbede van de Wereldgroep

Als je een voorbede maakt vanuit de wereldgroep, kijk je om te starten in de krant. En wat lees je daar? “Afrika oog in oog met de crisis”. Donald Kaberuka, de voorzitter van de Afrikaanse Ontwikkelingsbank, beschrijft de gevolgen van de crisis voor Afrika. Omdat er minder vraag is naar grondstoffen, dalen de inkomsten uit export. Maar ook de inkomsten uit toerisme dalen. In Afrika is er geen sprake van bankencrisis, maar de buitenlandse investeringen lopen terug, en de inflatie stijgt.

Aan het einde van het interview zegt Kaberuka: “De crisis waait vroeg of laat over. Ik heb vertrouwen dat we er wel uit zullen geraken.” De redacteur van de Standaard noemt dit “Geheel in Afrikaanse stijl besluiten met een positieve noot”. Is dit niet een beetje cynisch? Is het vertrouwen van Kaberuka niet te groot?
Maar verderop in de Standaard staat “Alles komt uit Afrika”. De slaven namen hun Afrikaanse ritmes mee over de wereld. De Afrikaanse muziek werd de bron van blues, soul en funk. Uitdrukkingen van weemoed en levensvreugde beroerden miljoenen.

Het vertrouwen van Kaberuka is niet te groot, ons vertrouwen is veel te klein. Onze bezorgdheid is een kramp geworden. Horen we nog wat Jezus op de berg zei? “Kijk naar de vogels van de hemel: ze zaaien niet en maaien niet en oogsten niet, je hemelse vader voedt ze”.
Wij hebben overvloed en technische mogelijkheden om problemen aan te pakken, maar we kijken angstig naar de toekomst.

Het Internationaal Monetair Fonds voorspelt dat door de crisis zo’n 50 miljoen Afrikanen in extreme armoede zullen terecht komen. Toch is er vertrouwen.
Wij moeten wat meer onbezorgde Afrikanen worden en onze rijkdom minder krampachtig vasthouden, dan zullen de Afrikanen ook een kans krijgen op een menswaardig leven.