10 maart 2019: 1e zondag van de vasten
Geef (geen)
gehoor (Lc. 4, 1 – 13)
Marcel
Braekers
Opening: blazen
op de ramshoorn
Tekst uit de
profeet Joël hfst. 2
Blaas op de ramshoorn vanop de Sionsberg, blaas
alarm op mijn heilige berg.
Keer terug tot mij met heel je hart en begin te
vasten, te treuren en te rouwen.
Niet je kleren moet je scheuren, maar je hart.
Keer terug tot jullie God
Want hij is genadig en liefdevol, geduldig en
trouw.
Lied 310
Inleiding door wereldgroep over project
in Guatemala
Gebed om vergeving:
refrein 123
U, God, bent de Ene die ons tot leven
roept,
Die ons schenkt aan elkaar.
Ga voor ons uit en breng ons terug van onze
dwaalwegen,
En als wij vallen, richt ons weer op.
U verdrijft met uw licht de duisternis,
Uw kracht komt onze zwakheid tegemoet.
Laat ons samen de wereld beter maken
Handen reikend van hart tot hart.
Dan zal de wereld een hemel op aarde worden.
Openingsgebed
God,
Wij danken U voor Uw schepping, de grond van ons
bestaan.
Geef ons kracht zodat we haar met zorg bewaren
En de vruchten van de grond er zijn voor
iedereen.
Geef dat wij, zoals Jezus, geen gehoor geven aan
de stem
Van macht, bezit en aanzien,
Maar ons keren naar uw droom over deze wereld.
Inleiding op de
lezing
Mozes vroeg aan de boeren van het land Kanaän
dat zij bij de oogst een korf met eerste
vruchten naar de tempel zouden brengen. Het was
een gebaar om uit te drukken dat de aarde hen
niet als een bezit toebehoord, maar een geschenk
was dat men moet delen. ‘Want, zo moesten ze bij
het aanbieden zeggen, wij zijn zelf slechts
zwervers en passanten.’
Dt. 26, 4 - 10
Tussenzang 127
Lucas 4, 1 – 13
Homilie
Misschien hebt u zich ooit voor enige tijd
teruggetrokken uit het drukke dagelijkse leven
om bij uzelf te komen vb. in een abdij, ergens
in een rustig vakantiehuisje of door te gaan
stappen. Iets gelijkaardig deed Jezus na zijn
doop door Johannes als Hij ‘gedreven door de
Geest’ zich terugtrekt in de woestijn waar Hij
40 dagen zou verblijven. Wat doet dat met een
mens?
Al het overtollige valt weg. Men is er alleen
met zichzelf, alleen met zijn licht- en
schaduwkant, met zijn verlangen en kleinheid.
Wie lang verblijft in de woestijn of op een
eenzame plek beseft dat het een strijd wordt op
leven en dood.
Ofwel verlies je jezelf in verwarring en word je
gek, ofwel ontdek je een levende bron in jezelf
en breekt je leven open in een overstelpende
solidariteit.
Ofwel ga je nog strakker je vastklampen aan je
ego en bouw je een dam om je heen, ofwel sterf
je aan jezelf en word je zelf een stuk het
sobere leven dat daar heerst.
Dat maakte Jezus mee toen Hij zich terugtrok om
na zijn doop de confrontatie met de boodschap
van Johannes aan te gaan en na te denken over
zijn eigen levensopdracht. Deed Hij dit in
navolging van de grote profeten of hernam Hij
persoonlijk wat heel zijn volk gedurende zoveel
jaren had doorgemaakt? De evangelisten vertellen
alleen hoe de wildernis ook met Jezus haar spel
speelde en hem dwong tot fundamentele keuzes te
komen.
Het evangelie vertelt het op symbolische wijze:
- Je kan van deze stenen brood
maken, zegt de duivel. Het is de bekoring om je
door het materiële te laten overmeesteren. Je te
verliezen in hebben in plaats van zijn. Maar een
mens leeft niet alleen van brood maar ook van
Gods Woord, zegt Jezus.
- Je kan je van de tinnen van
de tempel naar benden gooien en hopen dat God je
opvangt. Het is pseudovertrouwen, alsof God een
soort robot is. We moeten echter leren om echt
op God te vertrouwen, om te komen tot overgave
aan zijn weerloze overmacht.
- De derde bekoring bestaat
erin het kwaad te aanbidden, zich te verliezen
in een demonische of satanische houding. Kiezen
voor geweld, voor het vernederen van de ander,
voor de destructieve macht die de wereld wil
veroveren.
Jezus ziet in de afzondering van de woestijn wat
de wereld bedreigt: vroeger en nu en altijd
opnieuw. De evangelisten voegen bij elke
bekoring een gezegde uit de vermaningen van het
boek Deuteronomium om uit te drukken dat ook het
Joodse volk dit heeft doorgemaakt, maar faalde.
Jezus ziet welke weg Hij wil gaan en kiest
vanuit de kracht van de Geest die Hem wordt
gegeven op deze woeste, verlaten plek voor het
leven. Zo werd Hij tot prototype voor allen die
Hem willen volgen.
In deze vastentijd worden ook wij uitgedaagd om
wel of niet te kiezen voor het leven. Het kunnen
40 dagen worden waarbij we de woestijn opzoeken
als plaats waar wij de levensbron in onszelf
kunnen ontdekken, waar we leren tot waarachtig
vertrouwen te komen en tot een niet aflatende
solidariteit komen met diegenen die in de
woestijn vechten om te overleven. Concreet: onze
solidariteit met de boeren in Guatemala die
vechten om te overleven. En in verbondenheid met
zovelen die hun hoop op God en op ons hebben
gesteld.
Groot dankgebed
162
Na de
communie 319
Afsluiting:
psalm 103 volgens de vrije vertaling van H.
Oosterhuis
|